اخبار شرکت مقایسه اثر PELD و MIS-TLIF در درمان فتق دیسک کمر تک سگمنت

MIS-TLIF (همجوشی بین بادی کمری ترانسفورامینال حداقل تهاجمی) یک استجراحی کم تهاجمیبرای درمان بیماری های کمردر مقایسه با جراحی باز، مزایای کمتری از دست دادن خون حین عمل، آسیب کمتر به بافت نرم و بافت عضلانی، بهبودی سریع‌تر و عوارض کمتر پس از عمل را دارد.اجماع بالینی در مورد جراحی فیوژن برای بیماری های دژنراتیو کمر با علائم بی ثباتی کمر وجود دارد.با این حال، هیچ برنامه درمانی استانداردی برای بیماران LDH با یا بدون تنگی نخاعی کمری وجود ندارد.PELD (از راه پوستآندوسکوپیدیسککتومی کمر) دارای نشانه ها و نقاط قوت مشابه با MIS-TLIF است.در سال های اخیر با پیشرفت تکنولوژی آندوسکوپی، PELD در درمان انواع LDH نیز مورد استفاده قرار گرفته است.زیرا MIS-TLIF باید تعداد زیادی دیسک بین مهره ای را خراش دهد و صفحات انتهایی بالایی و پایینی را همزمان تمیز کند[10].در حالی که PELD فقط نیاز به برداشتن فتق دیسک‌های بین مهره‌ای دارد و دیسک‌های بین مهره‌ای باقی‌مانده را می‌توان با انعقاد حرارتی با فرکانس رادیویی درمان کرد، بنابراین ترومای ناشی از قبلی بزرگ‌تر و دردناک‌تر است.بعد از 1 ماه که بافت نرم اساساً بهبود یافت، تفاوت معنی داری در درد بین دو گروه مشاهده نشد.تفاوت در میزان بهبود اختلال عملکرد کمر ممکن است به دلیل وجود فیکساسیون داخلی در MIS-TLIF باشد.

پیوند فیوژن بین مهره ای تأثیر خاصی بر وضعیت روانی برخی از بیماران خواهد داشت و فعالیت های فضای بین مهره ای پس از همجوشی در مقایسه با حالت عادی کمی محدود است.

PELD و MIS-TLIF مزایا و معایب خاص خود را در درمان LDH تک بخش دارند.PELD زمان عمل کوتاهتر و ترومای حین عمل کمتری دارد که برای بهبودی بعد از عمل مساعدتر است.MIS-TLIF می تواند ارتفاع فضای بین مهره ای و ROM بخش ضایعه را در مرحله بعدی بهتر حفظ کند.